Waarom debatteren

Ik zat vanavond naar het RTL4 nieuws te kijken.
Uiteraard ging ook vandaag weer een deel van het nieuws over Afghanistan.

Dit keer kwam ter sprake, dat de Tweede kamer eerst de mening wil horen van deskundigen, voordat ze een beslissing nemen.

Ik word hier helemaal blij van!

Je zou bijna denken dat ze mijn blog gelezen hebben.

Maar… Harry van Bommel komt in beeld, en deelt mede dat de mening van de SP NIET zal veranderen, en dat de SP hoe dan ook tegen zal stemmen.

Daar krijg ik een hele nare smaak van in mijn mond.

Niet omdat ik wil dat de missie doorgaat.

Maar omdat ik vindt dat je altijd bereid moet zijn, je mening bij te stellen.

Als je door deskundigen wordt voorgelicht over de voors en tegens van een missie, moet je bereidt zijn, je mening aan te passen mocht dat nodig zijn.

Als je van te voren meldt dat je dit niet zal doen, vind ik je behoorlijk arrogant.

Arrogant omdat je dus blijkbaar denkt dat jij het kostte wat het kost het beste weet.

Even een makkelijk voorbeeld. Jij vindt dat een tafel rond is. Alle deskundigen die je vervolgens vraagt naar hun mening zeggen dat de tafel vierkant is. Dan is het toch behoorlijk arrogant om te zeggen: en toch is ie rond. Arrogant, en behoorlijk dom.

Een debat is volgens mij, om elkaar eventueel te kunnen overtuigen van elkaars mening.

Als niemand bereidt is om zijn mening aan te passen, hoef je dus ook niet te debatteren.

Ik vind dus, als je van te voren zo arrogant bent om je mening vast te zetten, dan moet je ook zo arrogant zijn om niet naar een debat te gaan.

Nogmaals: ik ben niet voor een missie naar Kunduz.

Als je Een Vandaag gekeken hebt, is Haïti volgens mij een nuttigere missie…

Als we nou eens zorgen dat die mensen een dak boven hun hoofd hebben, een eigen inkomen, en zelfonderhoudend zijn.

Zullen ze vanzelf positief staan tegen over de “westerse” wereld, en hoef je in elk geval niet bang te zijn dat Twan Taliban, daar voet aan wal krijgt.

Het is net geneeskunde…

“Voorkomen is beter dan genezen”